Μια από τις χειρότερες νύχτες της ζωής μου Λεμεσός 26/3/2014

του Αντρέα Σουτζιή*

Ψες ήταν μια από τις χειρότερες νύχτες της ζωής μου. Ήμουν παρών σε μια εκδήλωση η οποία κανονικά θα προήγαγε την αγάπη, τη συμφιλίωση και την αλληλοκατανόηση μεταξύ ε/κ και τ/κ. Αντί αυτού ζήσαμε στιγμές τρόμου, όταν μια μεγαλη ομάδα φανατικών φασιστοειδών επιτέθηκε στους παρευρισκόμενους, εμποδίζοντας την πρόσβαση στο κτήριο που γινόταν η εκδήλωση.

Αφού με προπηλακισμούς , απειλές αλλά και ξύλο έδιωξαν παρά πολλούς που ήθελαν να παρευρεθούν, αφιερώθηκαν στο να διακόψουν με κάθε τρόπο την ομαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης που είχε αρχίσει. Αρχικά φωνάζοντας συνθήματα και κάνοντας θορυβο, και στη συνέχεια επιτιθέμενοι εναντίον της γυάλινης πόρτας. Χτυπώντας με δύναμη πάνω στην έξοδο κινδύνου που ήταν μεταλλική, προκαλούσαν τρομερό θορυβο μέσα στην αίθουσα. Τελικά κατάφεραν να την ανοίξουν και πέταξαν μέσα μια φωτοβολίδα, και προσπάθησαν να μπουν. Επικράτησε πανδαιμόνιο και, προσωρινά, πανικός. Ευτυχώς επενέβησαν οι φρουροί του Αμερικάνου πρέσβη και τους πέταξαν έξω, καθώς και τη φωτοβολίδα. 

Παγκύπρια Κινητοποίηση κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού

Η Πρωτοβουλία μας είναι μια από τις ομάδες και οργανώσεις που θα λάβουν μέρος στην αυριανή κινητοποίηση. Σας προσκαλούμε και εσάς.

Στις 22 Μαρτίου 2014 διοργανώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη εβδομάδα δράσης για την καταπολέμηση του ρατσισμού και του φασισμού, που στρέφονται ενάντια στην ανθρωπότητα, τη δημοκρατία και την ελευθερία. Οι δράσεις γίνονται με την ευκαιρία της 21ης Μαρτίου, Διεθνή Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Μεγαλειώδεις εκδηλώσεις και πορείες προγραμματίζονται στις πρωτεύουσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων χωρών.

Οι φωτογραφίες της HELIOS ως τροφή για βαμπίρ

Του Παναγιώτη Σωφρονίου

Είναι εδώ και κάτι ώρες που στα κοινωνικά δίκτυά τους, οι Κύπριοι επιλέγουν να αναπαράγουν τις φωτογραφίες του αεροπορικού της Helios, που είχε θύματα 121 συνανθρώπους μας.

Πέρα από το απαράδεκτο της κίνησης των ιστοσελίδων να αναπαράγουν τις φωτογραφίες γιατί τα κλικς και οι διαφημίσεις τους θα αυξηθούν, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί τις αναπαράγουμε κι εμείς ως Κύπριοι.

Η απάντηση, στα μάτια μου είναι απλή και σύνθετη συνάμα. Και προχωρά πέρα από το ατομικό υποσυνείδητο της βίας που μας έφερε ως εξελικτικά ικανούς να είμαστε εμείς οι απόγονοι των προηγούμενων γενιών. Προχωρά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ως λαός, που αρνείται να αποδεχτεί τα όρια, τις ικανότητες, τις αρετές και τις αδυναμίες του και να πορευθεί ειλικρινώς γι’αυτές τον Ρουβικώνα της γενιάς μας.

Back to the basics: Αριστερά-Δεξιά

του Γρηγόρη Φαρμάκη

Το «αριστερά-δεξιά» είναι η απάντηση που καλούμαστε, εδώ και αιώνες, να δώσουμε στο πώς θέλουμε τις κοινωνίες μας. Και ουσιαστικά είναι η προτεραιότητα που δίνουμε ανάμεσα σε δυο έννοιες που απαιτούν έναν έντιμο συμβιβασμό μεταξύ τους: την ισότητα από τη μιά, την ελευθερία από την άλλη.

Για την Δεξιά αρκεί η ισότητα στα μπροστά στον νόμο και στα ατομικά δικαιώματα (για την φιλελεύθερη έκδοσή της). Για την Αριστερά η ισότητα εκτείνεται στα «κοινωνικά» δικαιώματα. Αυτό ορίζει και τον ρόλο του κράτους.

Για την Δεξιά το κράτος είναι ρυθμιστικό (εργαλείο διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης στην πιο δεξιά εκδοχή, περιορισμένο στην προστασία της Ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων στην πιο φιλελεύθερη). Για την Αριστερά είναι εργαλείο αναδιανομής και ο μοναδικός τρόπος που έχει ως τώρα βρει για διασφαλίζει την ισότητα και τα «κοινωνικά» δικαιώματα.

Η αθεράπευτη ρωσοφιλία του ελληνοκυπριακού αντιφιλελευθερισμού

της Ρένας Χόπλαρου

Μια παράπλευρη απώλεια της κρίσης στην Ουκρανία (ασήμαντη βέβαια σε σχέση με το χάος που βιώνουν οι άνθρωποι εκεί) ήταν το ανασήκωμα του πέπλου ηθικής ανωτερότητας που κάλυπτε το πρόσωπο πολλών πολέμιων του ιμπεριαλισμού και του μιλιταρισμού. Από τις αντιδράσεις τους απέναντι στη  στάση της Ρωσίας  παρουσιάστηκε ανάγλυφη η υποκρισία τους, η υπό όρους αγωνιστικότητά τους. Επίσης, δεν έλειψαν και οι εξομολογήσεις απροϋπόθετης ρωσοφιλίας από τους συνήθεις ύποπτους κάθε ανορθολογισμού, από τους αεροψεκασμούς, στον Σώρρας και τις προφητείες του Παΐσιου. Πρόκειται όμως για δύο διακριτά φαινόμενα, που απαιτούν ξεχωριστή εξέταση, ή συνδέονται μέσα στην αριστεροδέξια ετερογένειά τους; Είμαι της άποψης ότι, δεδομένων των διαφορετικών ιδεολογικών παραδόσεων από τις οποίες πηγάζουν, οι δυο αυτές δοξολογήσεις της ρωσικής στάσης στην Ουκρανία συναντιόνται στον κοινό αντιδυτικισμό τους, στην κοινή τους αλλεργία στον φιλελευθερισμό και τη δημοκρατία.

Τα τύμπανα του κακού ή «Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν!…»

του Χρίστου Χατζήπαπα

«… Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,

Η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται.

ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει…»

(Από τους Τρώες, Κ.Π.Καβάφη)

 

Εδώ και χρόνια, μόλις ανατείλει μια ελπίδα για λύση του Κυπριακού, τότε τα τύμπανα της άρνησης,  της διαιώνισης της μη λύσης, κρούουν υστερικά, διαχρονικά και μονότονα.

 

Στα δώματα των φοβικών, αυτών που δε διανοούνται να τολμούν και να ελπίζουν. Κάποιοι επειδή είναι τέτοιοι ακριβώς, άλλοι με συγκεκαλυμμένα κοντόφθαλμα συμφέροντα, μονίμως αγκυλωμένοι σε εθνικά στερεότυπα που διασαλπίζουν αποδεδειγμένα το μηδέν, αλλά και άλλοι για καθαρά λόγους πολιτικής επιβίωσης, κυνηγώντας σε θολά τοπία. Χωρίς διακινδύνευμα, νομίζουν. Ή συνειδητά επιτέλους φλερτάρουν με το  status quo και εν τέλει τη διχοτόμηση; Οι νομικισμοί τους πάντως, (των Νικόλα Παπαδόπουλου, Ομήρου και Λιλλήκα), μου θύμισαν τη διαμάχη ανάμεσα στον φημισμένο ρητοροδιδάσκαλο και πολιτικό Κόρακα, που είχε διακριθεί  τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτορας και του μαθητή του Τεισία. Την παραθέτω.

Συνεργασία Πρωτοβουλίας «Μένουμε Ευρώπη» και ΔΗΣΥ για τις Ευρωεκλογές

Η Πρωτοβουλία «Μένουμε ευρώπη» ανακοινώνει ότι θα  συνεργαστεί με τον ΔΗΣΥ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές, με το μέλος της Ρένα Χόπλαρου να είναι μία εκ των έξι υποψηφίων του κόμματος.  Η Πρωτοβουλία, από την αρχή της παρουσίας της, λειτουργούσε ως ομάδα πολιτικής πίεσης (μέσα βέβαια στα όρια των δυνατοτήτων μας). Θα ήταν αντιφατικό από μέρους μας από τη μια μεριά να επιδιώκουμε να επηρεάσουμε τα κέντρα πολιτικών αποφάσεων και από την άλλη μεριά να αρνηθούμε μια δυνατότητα να κάνουμε αυτό, τουλάχιστον δυναμώνοντας τη φωνή μας. Η Πρωτοβουλία θα διατηρήσει την ανεξαρτησία της, συμφωνώντας σε ό,τι βρίσκει σωστό, αλλά και ασκώντας κριτική εκεί που διαφωνεί, σε όλα τα κόμματα. Στην παρούσα φάση, οι θέσεις μας για την οικονομία και την Ε.Ε. βρίσκονται πιο κοντά σε αυτές του ΔΗΣΥ, εν΄΄ω συγχρόνως έχουμε χαιρετίσει τις θετικές κινήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό. Συνεπώς, είναι από τη μεριά μας λογική η προσέγγιση με το ΔΗΣΥ, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε και διαφωνίες, όπως τις έχουμε αναπτύξει συχνά σε αυτό εδώ το μπλογκ.

Εδώ, η ανακοίνωση του ΔΗΣΥ:

Γιάννος Κ. Ιωάννου και Μιχάλης Σοφοκλέους για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη (SIGMA, 20/02/14)

Ο Γιάννος Κ. Ιωάννου (μέλος της Πρωτοβουλίας «Μένουμε Ευρώπη») και ο Μιχάλης Σοφοκλέους (Διευθυντής Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης») μιλούν στην εκπομπή του SIGMA «Μεσημέρι και κάτι». Η τηλεοπτική αυτή εμφάνιση έγινε ενόψει της εκδήλωσης:

«Η άνοδος (;) της Ακροδεξιάς και η τύχη του ευρωπαϊκού οράματος: ο αγώνας για τη δημοκρατία στη σκοτεινή ήπειρο»

https://www.facebook.com/events/1466155753597391/

Η άνοδος (;) της Ακροδεξιάς και η τύχη του ευρωπαϊκού οράματος

Η Πρωτοβουλία «Μένουμε Ευρώπη» και το «Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο» σας προσκαλούν σε εκδήλωση/συζήτηση με τίτλο: 

«Η άνοδος (;) της Ακροδεξιάς και η τύχη του ευρωπαϊκού οράματος: ο αγώνας για τη δημοκρατία στη σκοτεινή ήπειρο» 

Κεντρικός καλεσμένος θα είναι ο εκδότης και συγγραφέας Πέτρος Παπασαραντόπουλος, υπεύθυνος των εκδόσεων Επίκεντρο, οι οποίες έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά μια σειρά βιβλίων για το υπό συζήτηση θέμα. 

Παρεμβάσεις θα κάνουν οι 
Μιχάλης Σοφοκλέους (Διευθυντής Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης»)
Γιάννος Κατσουρίδης (Ειδ. Επιστήμονας στο τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Κύπρου)
Αντώνης Έλληνας (Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου)
Νατάσα Αποστολίδου, επικοινωνιολόγος, ακτιβίστρια
Ατζέντα συζήτησης: Γιάννος Κ. Ιωάννου, εκ μέρους του «Μένουμε Ευρώπη»
Συντονισμός: Αντώνης Σκορδίλης, δημοσιογράφος

Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό ενώ παράλληλα θα λειτουργεί έκθεση βιβλίων σχετικών με το υπό συζήτηση θέμα από τις εκδόσεις Εκδόσεις Επίκεντρο.

Νέα δεδομένα, παλαιές υστερίες

Το Κυπριακό, η ελληνοκυπριακή προθυμία για λύση και οι συνήθεις επιφυλακτικοί

Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η πρόσφατη απόφαση για την επανέναρξη συνομιλιών θέτει εκ νέου το Κυπριακό σε κινητικότητα. Προηγήθηκε η υπογραφή ενός κοινού ανακοινωθέντος: ήταν το εκτενέστερο κείμενο που συνυπέγραψαν οι δύο πλευρές στα 50 χρόνια του προβλήματος και κατοχυρώνει σε πρωτοφανή βαθμό τις προσδοκίες της ελληνοκυπριακής πλευράς. Πρωτοφανής ήταν επίσης η επιδοκιμασία της διεθνούς κοινότητας, με αναφορές οι οποίες τόνιζαν τη στήριξη στη νομική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανάγκη διατήρησης της συνέχειάς της κατά τη μετεξέλιξη σε ομοσπονδιακό κράτος. Τι έχει αλλάξει λοιπόν από το 2004, ώστε να είναι κανείς σήμερα αισιόδοξος πως το Κυπριακό μπορεί να οδηγηθεί σε λύση; Πιστεύω ότι έχουν αλλάξει τέσσερα πράγματα:

 

1. Τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής σχεδόν «απαιτούν» να πάψει η Κύπρος να αποτελεί απλώς νησίδα προσωρινής ηρεμίας, να μετεξελιχθεί σε χώρα διαρκούς ειρήνης και σταθερότητας. Αυτό θα της επιτρέψει να καταστεί ενεργειακό κέντρο και να αναλάβει διεθνή ρόλο που υπερβαίνει κατά πολύ το μέγεθός της.

 

2. Η στάση της ελληνοκυπριακής κοινότητας το 2004 καθορίστηκε εν πολλοίς από μια απροθυμία αποδοχής του «ρίσκου» που εμπεριείχε η εγκατάλειψη ενός status quo το οποίο λειτουργούσε ομαλά στο νότιο μέρος του νησιού παράγοντας ευημερία. Το «σκάσιμο» της κυπριακής φούσκας δεν επιτρέπει πλέον ψευδαισθήσεις. Δεν πρόκειται πλέον για εξώθηση των πλούσιων Ελληνοκυπρίων να μοιραστούν τον πλούτο τους με τους φτωχούς Τουρκοκυπρίους, αλλά για την κοινή ανάγκη δύο οιονεί χρεοκοπημένων να σταματήσουν τους καβγάδες και να αξιοποιήσουν από κοινού την κοινή τους κληρονομιά (και των υδρογονανθράκων).